■ ریشه ی بعضی از واژه ها بخش عمومی

گاهی در زبان فارسی به واژگانی بر میخوریم که از زبان دیگری وارد شدهاند و تغییر کرده اند و گاهی با همان معنی وگاهی معنی متفاوت رایج شده اند مثل

زپرتی :
واژة روسیZepertiبه معنی زندانی است و استفاده از آن یادگار زمان قزاق‌های روسی در ایران است در آن دوران هرگاه سربازی به زندان می‌افتاد دیگران می‌گفتند یارو زپرتی شد و این واژه کم کم این معنی را به خود گرفت که کار و بار کسی خراب شده و اوضاعش دیگر به هم ریخته است.

هشلهف :
مردم برای بیان این نظر که واگفت (تلفظ) برخی ازواژه‌ها یا عبارات از یک زبان بیگانه تا چه اندازه می‌تواند نازیبا و نچسب باشد،جملةانگلیسی (I shall haveبه معنی من خواهم داشت) رابه مسخره هشلهف خوانده‌اند تا بگویند ببینید واگویی این عبارت چقدر نامطبوع است! واکنون دیگر این واژة مسخره آمیز را برای هر واژة عبارت نچسب و نامفهوم دیگر نیز (چه فارسی و چه بیگانه) به کار می‌برند.

چُسان فسان:
از واژة روسیCossani Fossaniبه معنی آرایش شده و شیک پوشیده گرفته شده است.

شر و ور:
از واژة فرانسویCharivariبه معنی همهمه، هیاهو و سرو صدا گرفته شدهاست.

اسکناس:
از واژة روسیAssignatsiaکه خود از واژة فرانسویAssignatبه معنی برگة دارای ضمانت گرفته شده است.

فکسنی:
از واژة روسیFkussniبه معنی بامزه گرفته شده است و به کنایه و واژگونه به معنی بیخود و مزخرف به کار برده شده است.

نخاله:
یادگار سربازخانه‌های قزاق‌های روسی در ایران است که به زبان روسی به آدم بی ادب و گستاخ می‌گفتندNakhalو مردم از آن برای اشاره به چیز اسقاط و به درد نخور هم استفاده کرده‌اند